ที่มา: หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันที่ 3 มกราคม 2551
ก็ผ่านไปอีกหนึ่งปีนะครับสำหรับวงการทางการเงิน
ซึ่งถือได้ว่าเป็นปีที่ตลาดเงินและตลาดทุนทั่วโลกมีความผันผวนมาก
ซึ่งคงสามารถพูดได้ว่าส่วนใหญ่ล้วนเกิดมาจากปัญหาซับไพร์มที่มีต้นตอมาจากประเทศสหรัฐอเมริกา
ท่านผู้อ่านทั้งหลายคงได้ยินได้ฟังปัญหาซับไพร์มดังกล่าวมาแล้วในสื่อต่าง
ๆ มาเป็นเวลาหลายเดือนแล้วนะครับ
โดยหากพิจารณาถึงความเสียหายที่เกิดจากซับไพร์มจากสถาบันการเงินทั่วโลกแล้ว
ตอนนี้หากคิดรวมกันคร่าว ๆ ก็เกินกว่า 1 แสนล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐแล้ว (มากกว่าประมาณ
3.4 ล้านล้านบาทแล้ว)
ซึ่งเป็นเหตุให้ในช่วงปีที่ผ่านมาหุ้นสถาบันการเงินชื่อดังหลายแห่งต่างปรับตัวลดลงกันอย่างถ้วนหน้า
(เช่น Citigroup
บริษัทแม่ของ Citibank ตกลงมาถึง 48% จากปี
2549)
ค่าดัชนีความผันผวนจาก Volatility
Index ในตลาด Chicago Board Options Exchange (CBOE) ซึ่งเป็นค่าที่นิยมใช้อ้างอิงในการวัดความผันผวนของตลาดหุ้นในสหรัฐก็มีค่าเพิ่มขึ้นเกือบ
20 % หรือ แปลง่าย ๆ ก็คือตลาดหุ้นในสหรัฐในปี 2550 มีความผันผวนเพิ่มขึ้น หรือ
มีความเสี่ยงมากขึ้น จากปี 2549 ถึงประมาณเกือบ 20 % (ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ใน 2007
Market in Review ใน CNBC.com)
อย่างไรก็ตามในปี 2551 นี้
ความผันผวนที่เกิดขึ้นในตลาดการเงินและตลาดทุนก็ดูเหมือนจะยังไม่สงบลงง่าย ๆ
นะครับ
โดยนักเศรษฐศาสตร์จากหลายค่ายก็ยังคาดว่าปัญหาซับไพร์มอาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของปัญหาฟองสบู่แตกของอสังริมทรัพย์ของอเมริกา(หลังจากที่ถูกตีและปั่นมาแล้วหลายปีแล้ว)
ปัญหาฟองสบู่อสังริมทรัพย์ในสหรัฐ
ถือเป็นเรื่องใหญ่มาก ๆ ครับ เพราะว่าในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา
เนื่องจากราคาบ้านของคนอเมริกันได้ปรับตัวเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เจ้าของบ้านในสหรัฐจำนวนมากจึงสามารถใช้บ้านของตนเสมือนเครื่อง ATM
ที่จะเบิกเงินสดส่วนเกินที่เกิดจากปรับตัวเพิ่มขึ้นของราคาบ้าน
ด้วยวิธีทางการเงิน เช่น Home-Equity Loan และ Cash-Out
Refinance
ทั้ง ๆ
ที่อัตราค่าเฉลี่ยการออมของคนสหรัฐได้แตะ 0 % แล้วมาตั้งแต่ปี 2548
แต่การที่มีบ้านเป็นตู้ ATM นั้น ทำให้ผู้บริโภคในสหรัฐส่วนใหญ่จึงยังไม่หยุดการใช้จ่าย
ดังสังเกตได้จากตัวเลขการใช้จ่ายเงินในช่วงเทศกาลสิ้นปีที่ผ่านมา
ผู้บริโภคในสหรัฐยังใช้จ่ายกันอย่างเต็มที่
(แต่ก็ต่ำกว่าประมาณการที่นักวิเคราะห์ส่วนใหญ่คาดไว้แล้ว)
แต่เนื่องมาจากในช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาราคาบ้านในสหรัฐได้ดิ่งตัวลงมาแล้ว
จึงทำให้บ้านอาจจะไม่สามารถเป็นตู้ ATM ให้คนอเมริกันอีกต่อไป
ผมเชื่อว่าคงอีกไม่นานเราคงได้เห็นการชะลอตัวของการใช้จ่ายของผู้บริโภค
และการปัญหาหนี้เน่าบัตรเครติดที่อาจจะตามมาในอนาคตอันใกล้นี้
หลายท่านอาจหวังที่จะเห็นธนาคารกลางของสหรัฐ
หรือ FED
ที่จะลดอัตราดอกเบี้ยอย่างต่อเนื่องเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ
เหมือนอย่างที่นาย Greenspan ได้ลดดอกเบี้ย Fed Fund
Rate ไว้เหลือเพียงแค่ 1 % เมื่อหลายปีมาแล้ว
แต่ในครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งที่แล้ว เพราะว่าในตอนนี้ค่าเงินดอลล่าร์สหรัฐ (USD)
อยู่ในทิศทางขาลง การปรับลดดอกเบี้ยลงอย่างไม่บันยะบันยัง
จะเป็นการซ้ำเติมค่าเงิน อ่อนค่าลงไปเรื่อย ๆ
ซึ่งเป็นการทำให้ผู้คนในโลกนี้ขาดความเชื่อมั่นในเงินสหรัฐ
โดยปัจจุบันความเชื่อมั่นในเงิน USD
เริ่มลดลงแล้ว ดังตัวอย่างของ ซุปเปอร์โมเดล Gisele Bundchen
ปฏิเสธที่จะรับค่าตัวจากบริษัท P&G สัญชาติอเมริกัน
เป็นเงิน USD แต่จะรับเป็นเงิน Euro แทน
และตัวอย่าง นักร้องเพลง Rap สัญชาติอเมริกัน Jay-Z กลับขวัดแขว่งแบงค์ Euro แทนที่จะใช้แบงค์ USD
ในมิวสิควีดีโอเพลง Blue Magic
สอดคล้องไปกับเสียงเรียกร้องจากผู้นำบางประเทศ
(ที่ไม่ค่อยถูกกับสหรัฐ) เช่น ท่านฮูโก้ ชาเวซ ผู้นำเวเนซูเอล่า ที่แพ็กคู่มากับ
ท่านมาห์มุด อามาดิเนจาด ผู้นำอิหร่าน
ในความพยายามที่จะเรียกร้องให้กลุ่มประเทศโอเปค
(ในการประชุมช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน 50 ที่ผ่านมานี้)
ให้หันมาค้าขายน้ำมันกันหันมาใช้เงินสกุลอื่น เช่น Euro แทน
เงิน USD โดยท่านอามาดิเนจาด
ก็ให้เหตุผลของท่านจากบทสัมภาษณ์กับสำนักข่าว AP ว่า "They
get our oil and give us a worthless piece of paper." หรือก็น่าคิดครับว่าในสายตาของท่านอามาดินจาดนั้นค่าเงิน
USD เป็นเพียงเศษกระดาษที่ไม่มีค่าอะไรเท่านั้น
แต่ท้ายสุดข้อเสนอดังกล่าวก็มิได้มีการตอบรับจากที่ประชุมโอเปคแต่อย่างไร
หลายท่านอาจจะมองตามตำราว่าการอ่อนค่าลงเรื่อย
ๆ ของค่าเงินจะเป็นการดีสำหรับประเทศในช่วงที่เศรษฐกิจไม่ดี
เพราะจะเป็นการกระตุ้นการส่งออกและช่วยลดการนำเข้า แต่สำหรับเงิน USD
ซึ่งปัจจุบันทำหน้าที่เป็นสกุลเงินของโลก
อาจจะไม่เป็นการดีนักต่อสถานะภาพของการเป็นสกุลเงินของโลกดังกล่าว
(เพราะปัจจุบันมี Euro เป็นคู่แข่งแล้ว)
และเมื่อค่าเงิน USD
อ่อนค่าลง สินค้าโภคภัณฑ์ทั้งหลายไล่มาตั้งแต่ น้ำมัน ทองคำ
สินค้าเกษตร ต่างก็ปรับตัวเพิ่มขึ้น เพราะว่าสินค้าโภคภัณฑ์นี้เหล่านี้ต่างมีคุณค่าในตัวของมันเอง
ทำให้เป็นผลดีผู้คนบางกลุ่มที่รายได้มีความสัมพันธ์กับสินค้าโภคภัณฑ์เหล่านั้น
ในขณะที่ส่งผลกระทบต่อผู้คนผู้อุปโภคบริโภคทั่วโลกเป็นวงกว้างซึ่งก็คือปัญหาเงินเฟ้อที่
FED จะตระหนักถึงก่อนที่จะประกาศปรับลดดอกเบี้ยในครั้งต่อ ๆ
ไป
จึงเป็นที่น่าจับตามองต่อไปครับว่าในปี 2551
นี้ สภาพเศรษฐกิจโลกที่ผูกอยู่กับสหรัฐพอสมควรนั้นจะเป็นอย่างไร
ธนาคารกลางสหรัฐจะสามารถแก้ปัญหาที่หมักหมมอยู่ได้หรือไม่
แล้วราคาสินค้าโภคภัณฑ์จะปรับตัวไปในทิศทางใด
พวกเราคนไทยคงคอยต้องเฝ้าระวังด้วยความพอเพียงและความไม่ประมาทครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น